Jan Boskamp na drama kleinzoon: 'Ik denk aan hem van ’s morgens tot ’s avonds, elke dag'

Afgelopen donderdag werd Jan Boskamp voorafgaand en tijdens het Europa League-duel tussen Feyenoord en AS Roma gevolgd door de Belgische krant Het Laatste Nieuws. In gesprek met journalist Stephan Keygnaert vertelt Jan openhartig over zijn liefde voor Feyenoord, zijn periode op de intensive-care en zijn overleden kleinzoon.

"Jan Boskamp is een van de tofste gozers die ondergetekende in de voorbije vijfentwintig jaar langs zijn voetbalparcours heeft ontmoet," begint Keygnaert zijn verhaal. "Een oprecht lieve, goede man, die je een gelukkig pensioen gunt, en waarvan je hoopt, áls hij ooit sterft, dat hij sterft op een voetbalveld of -tribune. Want het voetbal en zijn familie, 'is het enige waar ik nog deel van uitmaak – en meer heb ik ook niet meer nodig.'"

Jan is een graag geziene gast in De Kuip en is zelf ook blij om er rond te lopen: "Dit is mijn thuis. Toen ik voor Molenbeek uitkwam, en we hadden op zondag gespeeld, dan kregen we meestal maandags vrijaf. Dan reden Jenny en ik altijd richting Rotterdam naar ons huisje in Zuid. Ik heb Rotterdam en Feyenoord nooit kunnen missen. Feyenoord is een drug waar ik al mijn hele leven aan verslaafd ben. Zelfs toen ik trainer was van Anderlecht, zat ik geregeld op de tribune bij een thuiswedstrijd van Feyenoord. Neem dít niet van me af…"

"Als ik thuis ben, zoek ik niemand op," vervolgt hij. "Ik kijk voetbal op televisie of ik lees boeken – de tijd gaat zó voorbij. Maar als ik naar Feyenoord ga, wil ik onder de mensen zijn. Feyenoord is een stukje van wie ik ben. De mensen hier zijn een stukje van wie ik ben. Hen heb ik wél nodig. Ik moét hiernaartoe komen…"

Afgelopen jaarwisseling lag Jan op de intensive care met hartproblemen, het RS-virus én een longontsteking: "Ik was er klaar mee," vertelt hij. "Mijn kinderen hadden me al opgegeven, en ook de dokters en verpleegsters deden raar. Ik nam vrede met de dood. Want er is veel gelukt in mijn leven. Niet alles – mijn vrouw Jenny die veel te vroeg stierf, Dennis…"

“Ik klamp mij niet vast aan het leven," aldus Jan. "Ik ben ook niet báng om ouder te worden. Ik ben niet báng voor de dood. Het enige waar ik wél bang voor ben, is om achter een venstertje te eindigen – als je begrijpt wat ik bedoel. Dát nooit. Ik hoop om zolang mogelijk thuis te kunnen blijven.”

Jan ging afgelopen donderdag samen met een vriend en zijn kleindochter Emily naar Feyenoord. Eind 2021 verloor hij op tragische wijze zijn kleinzoon, die op 19-jarige leeftijd uit het leven stapte. Robert, eigenaar van schoonmaakbedrijf CSU, eigenaar van de skybox waar Jan elke thuiswedstrijd van Feyenoord volgt, vertelt discreet in De Kuip: "Toen eind 2021 Jan op tragische wijze zijn kleinzoon Dennis verloor, sprak Jan: ‘Ik wil mee met Dennis. Het hoeft niet meer voor mij.’ Wij waren bang voor Jan. We hebben hem toen hierheen gesléurd. Naar Feyenoord. Zo kwam hij er langzaam bovenop. De warmte van De Kuip heeft Jan geholpen.

In de rust vertelt Jan zelf: "Ik denk aan hem van ’s morgens tot ’s avonds, elke dag. Ik trok altijd één keer per jaar met mijn zeven kleinkinderen alleen op vakantie – de ouders mochten niet mee van me. Ik denk eraan om te stoppen met die traditie. Er zal altijd eentje ontbreken. Dennis had niks met voetbal, laat staan met Feyenoord. En toch is hij hier bij me. Heb je mij al uitbundig gezien, vandaag? Nee hé. Ik kan dat niet meer. Ik zeg je: de dag dat ik dít niet langer kan– met Emily naar Feyenoord rijden –, hoeft het allemaal niet meer."